به نقل از «عصر ایران»

روش های غیر درمانی برای افزایش حساسیت به انسولین

تاریخ انتشار: ۲۵ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۷۹۲۶۳

عصر ایران- حساسیت به انسولین به میزان پاسخگویی سلول های بدن به انسولین اشاره دارد. بهبود این شاخص می تواند به ما در راستای کاهش مقاومت به انسولین و همچنین خطر ابتلا به بسیاری از بیماری های مزمن خصوصا دیابت کمک کند.

انسولین در واقع یک هورمون ضروری است که سطح قند خون را کنترل می کند. زمانی که پانکراس سطح بالای قند خون را تشخیص می دهد، انسولین بیشتری برای غلبه بر مقاومت و کاهش قند خون تولید می کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با گذشت زمان، این فرآیند می تواند سلول های تولید کننده انسولین پانکراس را کاهش دهد؛ درست مانند همان چیزی که در دیابت نوع 2 رخ می دهد. علاوه بر این، قند خون بالا به مدت طولانی می تواند به اعصاب و اندام ها آسیب برساند. در نتیجه در صورتی که دچار مقاومت به انسولین باشیم، با ریسک بیشتری برای ابتلا به پیش دیابت رو به رو هستیم. سایر عوامل خطر شامل سابقه خانوادگی دیابت نوع 2 و چاقی هستند.

 در ادامه نگاهی خواهیم داشت به برخی از مفیدترین روش های طبیعی برای بهبود حساسیت به انسولین که همگی از پشتوانه علمی برخوردار هستند. علاقه مندان با مراجعه به وب سایت مرکز ملی اطلاعات زیست فناوری آمریکا می توانند به این یافته ها دسترسی یابند.

- بیشتر بخواب

چندین مطالعه معتبر عدم خواب کافی را با کاهش حساسیت به انسولین مرتبط دانسته اند. از این رو به نظر می رسد که جبران خواب از دست رفته می تواند به معکوس کردن اثرات کمبود خواب بر مقاومت به انسولین کمک کند.

- ورزش منظم داشته باشید

فعالیت بدنی منظم مانند ورزش به انتقال قند به عضلات برای ذخیره سازی کمک می کند. نیم ساعت ورزش 3 تا 5 روز در هفته می تواند به افزایش فوری حساسیت به انسولین کمک کند. این روند پس از یک دوره تمرین منظم معادل حداقل هشت هفته، دائمی و با ثبات تر می شود.

همچنین بسیاری از پژوهش ها نشان داده اند که تمرینات مقاومتی می توانند حساسیت به انسولین را میان مردان و زنان مبتلا به دیابت یا بدون دیابت افزایش دهند.

- استرس خود را مدیریت کنید

استرس بدن را تشویق می ‌کند تا وارد حالت «جنگ یا گریز» شود و این وضعیت به خودی خود تولید هورمون ‌های استرس را تحریک می‌ کند. این هورمون ها گلیکوژن؛ شکلی از قند ذخیره‌ شده را به گلوکز تجزیه می‌ کنند.

استرس مداوم سطح چنین هورمون هایی را بالا نگه می دارد، تجزیه مواد مغذی را تحریک می کند و قند خون را افزایش می دهد. پژوهش های مختلف حاکی از آن هستند که سطوح بالای هورمون های استرس باعث کاهش حساسیت به انسولین خواهند شد.

- چند کیلو وزن کم کنید

اضافه وزن و به خصوص چربی شکمی، حساسیت به انسولین را کاهش و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را با ساخت هورمون هایی که مقاومت به انسولین را در عضلات و کبد افزایش می دهند، بالا می برد. از این رو کاهش وزن راه موثری برای کاهش چربی شکم، افزایش حساسیت به انسولین و کاهش احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 در صورت داشتن پیش دیابت است.

با این حال، بهتر است پیش از چنین تصمیمی با پزشک معالج خود مشورت کنید تا مشخص شود که آیا کاهش وزن بهترین روش درمانی برای شما محسوب می شود یا خیر.

- مواد غذایی سالم مصرف کنید

تغییرات خاصی وجود دارد که با اعمال آنها در رژیم غذایی خود می توان به افزایش حساسیت به انسولین یاری رساند. این تغییرات شامل افزودن و محدود کردن یک سری مواد غذایی و مکمل های مختلف به رژیم غذایی است.

فیبر محلول بیشتری بخورید

فیبر را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: محلول و نامحلول.

فیبر محلول به تغذیه باکتری های مفید در روده کمک می کند که با افزایش حساسیت به انسولین مرتبط هستند.

میوه ها و سبزیجات رنگی بیشتری را به رژیم غذایی خود اضافه کنید

مطالعات معتبر متعددی نشان داده اند که پیروی از یک رژیم غذایی غنی از ترکیبات گیاهی با حساسیت بالاتر به انسولین مرتبط است.

این موضوع بدین دلیل است که میوه ها و سبزیجات رنگی سرشار از ترکیبات آنتی اکسیدانی هستند. آنتی اکسیدان ها به مولکول هایی به نام رادیکال های آزاد متصل می شوند و آنها را خنثی می کنند. رادیکال های آزاد می توانند باعث التهاب منتشر در سراسر بدن شوند.

البته لازم است به این نکته هم توجه داشته باشیم که میوه ها حاوی قند هستند. بدین ترتیب باید مقدار مصرف میوه در روز را به درستی تنظیم کنیم تا از عوارض جانبی احتمالی پیشگیری شود.

مصرف کربوهیدرات را کاهش دهید

کاهش مصرف کربوهیدرات می تواند به افزایش حساسیت به انسولین کمک کند زیرا رژیم های غذایی حاوی کربوهیدرات زیاد منجر به افزایش قند خون می شوند. در نتیجه مصرف مقادیر کوچک ‌تر کربوهیدرات به طور منظم طی روز، قند کمتری را در هر وعده غذایی به بدن می‌ رساند و کار انسولین را آسانتر می‌ کند.

در مجموع خوردن وعده های غذایی در زمان مناسب به حساسیت بهتر به انسولین کمک می کند. از طرفی دیگر مصرف کربوهیدرات ها با شاخص گلیسمی پایین (GI)، بیشتر توصیه می شود زیرا باعث تاخیر در آزاد سازی قند به خون می شود و به انسولین زمان بیشتری برای عملکرد موثر می دهد.

انواع گیاهان و ادویه ها را به سیستم آشپزی خود اضافه کنید

گیاهان و ادویه ها از جمله شنبلیله، زردچوبه، زنجبیل، دارچین و سیر نتایج امیدوارکننده ای را در جهت افزایش حساسیت به انسولین نشان داده اند. سایر گیاهانی که ممکن است این اثر را داشته باشند عبارت اند از ریحان، شوید، رازیانه، جعفری، زیره، جوز هندی، پونه کوهی و رزماری. تحقیقات مختلف حداقل 900 ترکیب موجود در انواع گیاهان و ادویه جات را شناسایی کرده اند که ممکن است به کاهش مقاومت به انسولین یاری برسانند.

چای سبز بیشتری بنوشید

چندین مطالعه نشان داده اند که نوشیدن چای سبز می تواند به افزایش حساسیت به انسولین و کاهش قند خون کمک کند.

اثرات مفید چای سبز در این زمینه می تواند به دلیل آنتی اکسیدان قوی اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) موجود در ترکیب گیاه باشد که به افزایش حساسیت به انسولین منتهی می شود.

سرکه سیب را امتحان کنید

سرکه سیب می تواند با کاهش قند خون و بهبود اثربخشی انسولین به افزایش حساسیت به انسولین کمک کند. همچنین به نظر می رسد که این ترکیب آزادسازی مواد غذایی از معده به روده ها را به تاخیر می اندازد و به بدن زمان بیشتری برای جذب قند به جریان خون می دهد.

از چربی های ترانس اجتناب کنید

برخلاف سایر چربی ها، چربی های ترانس هیچ مزیتی برای سلامتی ندارند و خطر ابتلا به بسیاری از بیماری ها را افزایش می دهند. با این حال شواهد ضد و نقیضی در خصوص اثرات مصرف بالای چربی ترانس بر مقاومت به انسولین وجود دارد. در این میان برخی از مطالعات انسانی آن را مضر تشخیص داده اند.

از مکمل های مفید استفاده کنید

بسیاری از مکمل ها می توانند به افزایش حساسیت به انسولین کمک کنند، از جمله ویتامین ث، پروبیوتیک ها و منیزیم. با توجه به تحقیقات، شمار دیگری از مکمل‌ ها مانند روی، فولات و ویتامین د چنین اثری ندارند.

مانند تمام مکمل ‌ها، با موارد مذکور نیز خطر بروز تداخلات دارویی با داروهای مصرفی بیمار وجود خواهد داشت. بدین ترتیب بهتر است قبل از شروع مصرف با پزشک معالج و یا داروساز خود صحبت کنید.

کانال عصر ایران در تلگرام

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: انسولین دیابت افزایش حساسیت به انسولین حساسیت به انسولین کمک انسولین کمک مقاومت به انسولین نشان داده اند رژیم غذایی دیابت نوع 2 هورمون ها قند خون

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۷۹۲۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هشدار مرکز پژوهش‌های مجلس درباره سبد غذایی خانوار

به گزارش «تابناک» به نقل از دنیای اقتصاد، برخی از نکات این گزارش قابل تامل است. این گزارش می‌گوید که میزان مصرف کالری نیمی از جمعیت ایرانی‌ها در سال۱۴۰۱ کمتر از حد استاندارد (یعنی ۲۱۰۰کالری در روز) است. از سوی دیگر، همه دهک‌ها از میزان کالری خود نسبت به سال۱۴۰۰ کم کرده‌اند. این کاهش کالری در دهک‌های متوسط شدیدتر بوده است.

از نگاه گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، دو عامل در این روند، نقش اصلی را ایفا کرده‌اند؛ نخست اینکه خانوار‌ها به‌دلیل تورم بالای مواد غذایی و افزایش سایر هزینه‌ها نظیر مسکن، سعی کرده‌اند که مصرف غذایی خود را کاهش دهند. نکته دیگر اینکه خانوار‌ها به‌دلیل چشم‌انداز نامطلوب اقتصاد، سعی کرده‌ا‌ند که از میزان کالای خوراکی خود بکاهند تا بتوانند کالا‌های بادوام بیشتری خریداری کنند. این گزارش برآورد کرده است که در سال۱۴۰۲، خط فقر خانوار سه‌نفره در تهران ۱۵.۳ میلیون تومان و برای کل کشور ۸.۲ میلیون تومان بوده است.
 
بررسی داده‌های مربوط به مصرف کالری ایرانیان در سال ۱۴۰۱ نشان می‌دهد که بیش از نیمی از افراد کشور کمتر از کالری استاندارد، یعنی کمتر از ۲۱۰۰ کالری در روز استفاده می‌کنند. در سال‌های گذشته تورم مزمن موجب شده قیمت مواد خوراکی افزایش پیدا کند و قدرت اقتصادی مردم کاهش یابد.
 
با‌ این‌حال دهک‌های مختلف درآمدی واکنش یکسانی در مواجهه با تورم مواد خوراکی نداشته و دهک‌های میانی بیشترین واکنش را به این تورم نشان داده‌اند. با توجه به کاهش حدود ۰.۴ واحد درصدی نرخ فقر در سال ۱۴۰۱ نسبت به سال ۱۴۰۰ کاهش میانگین کالری مصرفی می‌تواند به دو دلیل رخ داده باشد. اول آنکه خانوار‌ها به دلیل تورم بالا مصرف موادغذایی را کاهش داده‌اند. دوم آنکه به دلیل چشم‌انداز نامطلوب اقتصاد کشور، ترجیح داده‌اند کالا‌های خوراکی کمتری مصرف کرده و به جای آن کالا‌های بادوام بیشتری خریداری کنند. در چنین شرایطی پیشنهاد می‌شود که بستر‌های مناسبی برای رشد اقتصادی پایدار و فراگیر ایجاد شود تا وضعیت فقر نیز به دنبال آن بهبود یابد. مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارش «وضعیت فقر در ۱۴۰۱» ابعاد مختلف این مساله را بررسی کرده است.
 
با توجه به شرایط تورمی حاکم بر اقتصاد ایران که در سال ۱۴۰۱ نیز ادامه پیدا کرده، خط فقر سرانه در کشور به ۲ میلیون و ۵۶۱ هزار تومان رسیده است. با احتساب بعد خانوار، خط فقر برای خانوار ۳ نفره در سال ۱۴۰۱ در حدود ۵ میلیون و ۶۳۴ هزار تومان است. این عدد برای مناطق شهری استان تهران ۱۰ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان محاسبه شده است. همچنین خط فقر شدید در سال ۱۴۰۱ در حدود ۸۷۵ هزار تومان برای هر نفر برآورد شده که این عدد معادل حداقل نیاز‌های غذایی فرد است. برآورد می‌شود که خطر فقر خانوار سه نفره برای کل کشور در سال ۱۴۰۲ به ۸ میلیون و ۲۰۰ هزارتومان و در تهران به ۱۵ میلیون و ۳۰۰ هزارتومان برسد.
 
بر اساس خط فقر محاسبه‌شده، نرخ فقر در سال ۱۴۰۱ حدود ۳۰ درصد جمعیت کشور بوده که نسبت به سال ۱۴۰۰ تغییر چندانی نکرده است. در نتیجه جمعیت فقرا در ایران در سال ۱۴۰۱ در حدود ۲۵ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر برآورد می‌شود. علاوه بر این، شکاف فقر نیز نسبت به سال گذشته تغییر چشمگیری نداشته است. به بیان دیگر نه‌ تنها نرخ فقر در کشور ثابت باقی مانده، بلکه میانگین فاصله از خط فقر نیز در سال گذشته تغییر نداشته است.
 
مقایسه داده‌ای حداقل دستمزد و خط فقر استانی نشان می‌دهد که حداقل دستمزد در استان‌های تهران، البرز و قم، نمی‌تواند هزینه‌های سبد مصرفی فقر برای یک خانواده ۳ نفره را تامین کند. به عبارت دیگر در این استان‌ها برخی از افراد حتی در صورت داشتن شغل رسمی باز هم فقیر محسوب می‌شوند که از آن با عنوان پدیده شاغلان فقیر یاد می‌شود؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود در سیاستگذاری عمومی، از جمله در تعیین حداقل دستمزد، تفاوت‌های منطقه‌ای در نظر گرفته شود.

واکنش شدید دهک‌های میانی

یکی از معیار‌های مهمی که بر اساس آن وضعیت فقر در یک جامعه سنجیده می‌شود، میزان کالری مصرفی افراد در کشور است. حداقل استاندارد برای هر فرد مصرف ۲۱۰۰ کالری در روز است. بررسی آمار‌ها نشان می‌دهد که در یک دهه اخیر میانگین کالری مصرفی سرانه ایرانیان کاهش یافته و در سال ۱۴۰۱ به میزانی پایین‌تر از حداقل کالری مورد نیاز برای یک نفر رسیده است.
 
در واقع در ادامه روند نزولی مصرف کالری در سال ۱۴۰۱ میانگین مصرف کالری در کشور نیز به زیر حد مصرف کالری استاندارد سقوط کرده است. در این سال بیش از نیمی از افراد جامعه در کشور، کمتر از کالری استاندارد مصرف می‌کنند. این مساله یعنی کاهش میانگین کالری مصرفی ایرانیان با توجه به شرایط اقتصادی در سال‌های گذشته چندان دور از انتظار نیست.
 
در یک دهه اخیر تورم‌های بالا موجب شده قدرت اقتصادی ایرانیان کاهش یابد و این مساله روی سبد مصرفی آنان تاثیر زیادی گذاشته است. با‌این‌حال می‌توان گفت واکنش دهک‌های مختلف درآمدی نسبت به تورم مواد خوراکی متفاوت بوده است. این گزارش بیان می‌کند بیشترین واکنش به افزایش قیمت خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها متعلق به دهک‌های میانی درآمدی است. دهک‌های بالای درآمدی عمدتا دارای کالای بادوام و دارایی‌های مالی هستند.
 
به همین دلیل این افراد توان بیشتری برای پوشش ریسک ناشی از تورم را دارند. این درحالی است که دهک‌های پایین درآمدی به دلیل کم‌کشش بودن کالا‌های خوراکی برای این گروه و همچنین بیشتر بودن یارانه نقدی میزان اندکی از مصرف خود را نسبت به سال ۱۴۰۰ کاهش داده‌اند. اما دهک میانی درآمدی از هر دو مولفه محروم بوده است؛ این به معنای آن است که عموما این افراد دارای کالا‌های بادوام و دارایی مالی نیستند و یارانه نقدی هم سهم قابل‌توجهی از سبد هزینه‌های آنان را پوشش نمی‌دهد، به همین دلیل واکنش شدیدتری نسبت به سایر دهک‌ها در مقابل افزایش تورم خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها نشان می‌دهند.

چشم‌انداز نامطلوب اقتصاد

این گزارش بیان می‌کند در سال ۱۴۰۱ مصرف برخی از اقلام خوراکی برای خانوار‌ها در همه دهک‌های درآمدی نسبت به سال ۱۴۰۰ کاهش داشته است. اما نحوه کاهش مصرف در دهک‌های مختلف از الگوی یکسانی پیروی نکرده است. با توجه به تورم‌های شدید خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها افراد مصرف خود را از کالای خوراکی و آشامیدنی کاهش داده و مصرف سایر کالا‌ها را جایگزین کرده‌اند.
 
این مساله برای دهک‌های میانی که به طور نسبی یارانه کمتری را دریافت کرده‌اند به‌وضوح روشن است؛ زیرا در تمامی اقلام، دهک‌های میانی مصرف خود را از این گروه کالا‌ها کم کرده‌اند. کاهش مصرف خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها درحالی اتفاق افتاده که نرخ فقر تقریبا ثابت مانده است. از کاهش مصرف کالای اساسی می‌توان استنباط کرد که با افزایش قیمت مواد خوراکی، خانوار‌ها مصرف خود از این گروه از کالا‌ها را به دو منظور کاهش داده‌اند.
 
اول اینکه به دلیل افزایش قیمت نسبی کالا‌های اساسی نسبت به سایر کالا‌ها و خدمات، خانوار‌ها مصرف خود از این کالا‌ها را کاهش داده‌اند؛ و دوم آنکه به دلیل چشم‌انداز نامطلوب اقتصاد، خانوار انتظار قیمت بیشتری در آینده دارد؛ در نتیجه با هدف هموار‌سازی، مصرف خود را از کالا‌های مصرفی بی‌دوام کاهش می‌دهد و برعکس مصرف خود را از کالا‌های باداوم افزایش می‌دهد.
 
هر چند ممکن است کاهش مصرف خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها دلایل دیگری نیز داشته باشد، از جمله اینکه فشار تورمی می‌تواند باعث شود خانوار از مصرف بخشی از خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها صرف‌نظر کند تا توان تامین سایر نیاز‌های اساسی را به دست آورد. این مساله به‌خصوص در مورد تامین مسکن بسیار محتمل است. سهم مسکن از کل هزینه خانوار مستاجر در سال‌های ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۰ در سطح ۳۴ درصد بوده که در سال ۱۴۰۱ به ۳۶ درصد افزایش داشته است.